අහස තරමටම

හද ගැහෙනා හැම මොහොතකම 
පෙම්කලා නුබෙ සුසුමකට පවා මං....... 
නෙතු පිය හෙලන හැම වරෙකම 
ඔබ සිහිකළා මං........ 
ඔය රුව දකින හැම වරකම 
ඔබ මගහැර  ගියත් මං...... 
පෙම් කලා අහස තරමටම 
ඔය ඇස් වලට මං...... 

විසකටු

 මලක මල්  පෙත්තක 

පැහැය දැක නෙක 

 ඇවිත් රොන්ගෙන එය 

රුදුරු විසකටු වලින් 

    කපා ඈතට විසිකර......

කැපී විස කටු තුඩින් 

ගලායන රුදිරයෙන් 

තෙමි ඒ දුක් සුසුම් 

හෙට නැගෙන හිරු මතින් 

ලියවෙවී එහි ඉරණමත්  

    එය කුමක් වේවිද ඉතින්.....

දවා මගේ ලොව

අදුරු රැයක සීතල මුසුව අඳුරට 

හමන මද නල තුරුල් වී පපුවට මගේ.....

වියැකි හද තුල සෙමින් මිය යන 

ආදරේ හට ජීවයයි මේ සොයන්නේ.....

නොලැබ ජිවය මගේ හද මල 

අඳුරු සයුරෙම දැවී නිමවී ගියාවේ.....

දවා ගියමුත් මගේ ලෝකය 

සතුට විතරක් පතන්නම් මම ඔයාගේ.....